Niks gaat zoals gepland of gedacht. Dat blijkt ondertussen al twee weken hier in India. Als we niet volgens de ‘go with the flow' leven dan gaat het gigantisch mis.

Vanmorgen zijn we niet gaan ontbijten. We waren zo ontzettend moe en hadden buikpijn van het eten van gisteren. Goh wat gek! Om 8 uur toch maar opgestaan, koekjes als ontbijt en even een rondje over de campus gelopen. Het was alweer bloedje heet. We hebben een klein beetje het gevoel alsof we op de camping of in centre parcs in Frankrijk zitten. Wat is die campus gigantisch. 76 hectare! Het ligt hier 17km van de dichtstbijzijnde (kleine) stad Hosur. We zagen een groot sportveld, een indoor sportcomplex, een heleboel een vloers-klaslokalen, twee verdieping hoge complexen waar alle kinderen in slapen en een deel waar al het personeel slaapt en woont.

Na het rondje campus hebben we Navis (principal) weer ontmoet. Die bracht ons naar een ruimte waar al het belangrijkste personeel samen zou komen om kennis te maken. Let op, hier komen ze: Radha Krishna, Jeya Lakshmi (vice-principal), Thangam Permual, Navis Jaichitra (principal), Bashkaran (administratie), Seetha (hoofd-moeder figuur), Anand Calson (scool secretaris) en tot slot Meru Miller (Terre des Hommes). Dat onthouden we dus never nooit. We hebben onze namen ook op een whiteboard geschreven, want dat valt voor hen natuurlijk ook niet uit te spreken. Mijn naam lukt ze wel, maar Myrthe komt er niet uit. Iedereen stelde zich voor, wij ook. Ze zijn allemaal getrouwd, maar nog vrij jong. En bijna allemaal hebben ze kinderen. Meru zelfs al kleinkinderen. Die voelt voor ons dus ook als vertrouwde opa. We kregen van Jeya een presentatie over de school. De school is opgericht in het jaar 2000. In een klaslokaal zitten 30 kinderen. Ze hebben hier 1 leerkracht op 10 leerlingen. Een les duurt 55 minuten en dan wisselen ze van vak. Ze gebruiken ‘art' (muziek, drama, dans, tekenen, knutselen) als een therapie om emotionele problemen op te lossen. Hoe goed is dat! Ze weten alleen nog niet zo goed hoe ze andere vakken zoals rekenen en biologie kunnen integreren in arts. Aan ons de vraag om daar onderzoek naar te doen. We moeten een soort van (Engels) verslag voor ze gaan schrijven.

• 1. Hoe kun je andere vakken integreren in drama, muziek, dans, tekenen enz.?
• 2. Hoe kan de leerkracht checken of het ook echt werkt?
• 3. Hoe kunnen ze checken of deze nieuwe methode beter is dan de oude?

Leuke opdracht! Daarnaast moeten we ook nog alle kerndoelen voor de artistieke vakken voor ieder jaar gaan opzetten. Oja, en ook nog de dramalessen en tekenlessen opzetten. Want daar hebben ze geen leerkracht voor. Dit is wel echt heel erg veel! Verder is deze school een organisatie op zichzelf. Het lijkt totaal niet op de traditionele scholen in India. Ze zijn niet voor niets een model school.

Na die presentatie en 100 keer vragen voor internetverbinding en simkaartjes, gingen we lunchen. Dit keer wel te eten! Na het eten moesten we al onze spullen weer inpakken. Het bleek dat wij ook bij alle leerkrachten mochten gaan wonen. Het zou dan iets meer een huisje zijn. Hadden we net al onze koffers uitgepakt! Voordat we alles inpakten zijn we eerst gaan slapen. Twee uren hebben we zo vast geslapen. Onvoorstelbaar hoe moe we zijn. Daarna alles ingepakt en met een auto weer verhuist (want onze koffers waren echt veel te zwaar). Nu zitten we in een klein huisje met zitruimte, slaapkamer en badkamer. Het is wel fijn zo. De bedden zijn helaas nog even hard, maar er is wel een douchekop! Morgen eens testen of die ook werkt. Verder hebben we nog geen internet, maar we wonen naast Bashkaran en die wil een kabel door ons raam gaan duwen. Hopelijk lukt dat snel en kunnen we nog een extra verbinding krijgen zodat we tegelijk kunnen internetten. Alle foto's hangen inmiddels weer op. We gaan ons wéér opnieuw proberen thuis te voelen. Als het licht tenminste niet zo vaak uitvalt.