Het is echt zo, (al voelt het totaal nog niet zo) vannacht vliegen we terug naar Nederland! De laatste uurtjes tellen. We hebben net online ingecheckt en gaan zometeen ergens proberen onze baordingpassen uit te printen. Beetje jammer dat we die hele reis in het midden van het midden in het vliegtuig zitten. Allebei een vreemde naast ons en geen uitzicht op Dubai uit het raam. Maar ja, we kunnen natuurlijk niet alles hebben!

Gisteren hebben we onze laatste dag gevierd samen met Juriën. Nadat we allebei minstens drie kwartier hadden stilgezeten voor een gigantische henna tattoo (met nog eens twee uur droogtijd), zijn we de straat weer op gegaan. We hebben de hele middag lekker in de Lal Bagh tuinen gelegen (met veel bekijks en foto's natuurlijk weer). Bijzonder genoeg maakten we nog wat mee dat je ook alleen maar in boekjes leest en vervolgens toch niet geloofd. Een klein mannetje van een jaar of 4/5 kwam op ons afgelopen met een doos nootjes. Die probeerde hij niet te verkopen, integendeel. Hij probeerde onze stukken taart (die Juriën voor ons had meegenomen, dankjewel!) letterlijk af te pakken! We hebben de stukken snel in onze mond gepropt en heb jongetje van ons af moeten slaan. Hij wilde geen droog koekje of twee roepie, hij wilde per se dat stuk taart en de cola. Toen hij dat uiteindelijk echt niet kreeg liep hij weg en liet een klodder spuug naast Juriën achter. Daar absoluut niet van gediend stond haast twee meter lange Juriën op. Weg was het mannetje! Wat een vrechheid! De Indiase jongens om ons heen hebben zich dood gelachen. Dat konden ze overigens nog een keer doen toen mijn cola flesje volledig leegspoot over mijn hele broek/t-shirt en gezicht. Topdag! 's Avonds hebben we gezellig wat gegeten. Weer alle gerechten gedeeld, we eten echt niks meer hier, zo weinig honger hebben we nog! Na het eten hebben we nog gebowld. Ook leuk, moesten we een keer gedaan hebben in India.

Ik heb het besef dat we vanavond echt weg gaan totaal nog niet. Het duurde altijd nog een x-aantal weken voordat we zouden gaan. Heel gek om te bedenken dat het nu al 'vanavond' is! Maar ik verheug me ontzettend op het moment dat ik straks iedereen op het vliegveld zie staan en de komende week weer zie. In minder dan 24 uur zie ik Rick weer! Klinkt ook al zo onrealistisch, maar toch is het zo!

We gaan nog even genieten van de laatste uurtjes op straat in Bangalore. Mijn volgende en waarschijnlijk laatste verhaal zal er een uit het ware, groene, luxe, kleine, rijke, dure, vertrouwde, KOUDE Nederlandje zijn!