Vandaag onze eerste echte stagedag achter de rug. Kort samengevat: heel erg leuk, maar dodelijk vermoeiend.

Het begon vanmorgen een beetje vreemd. We gingen de sleutel van ‘ons’ dramalokaal ophalen bij de assistent van Navis en kregen te horen dat we veel te laat waren: Today no issues, but tommorow you have to be earlier. We hadden geen idee wat we fout hadden gedaan. We waren zelfs te vroeg voor de sleutel! En issues? Hij is onze leraar niet! RICE MMS mag blij zijn dat we er uberhaupt zijn. We zijn geen kleine kinderen die straf krijgen. Met een wat vervelend gevoel liepen we naar onze dramaklas toe. Daar kwamen we erachter dat we ’s morgens werden verwacht bij de assembly (opening van de dag met de hele school). Niemand die ons dat verteld had! Indiërs zijn helden in communiceren, dat blijkt wel weer.

Om 10 uur zouden we een eerste tekenles meemaken. Er is een leerkracht bij die lessen aanwezig: wij zijn ‘hulpjes’. We moesten ons even voorstellen. Daarna kregen wij de krijtjes in handen geduwd: you can start with the lesson. Oke dan! Gelukkig hadden we van te voren heel slim al bedacht dat dit zou kunnen gebeuren en wisten dus wel een lesje te starten. Wat was dat leuk! De kinderen luisterden zo goed en deden zo goed hun best. We hebben ze een gezicht met alle maten en vormen leren tekenen. Alles is het Engels natuurlijk. Ze konden ons goed verstaan. Na de tekenles hadden we dan onze eerste drama les. Dit doen we helemaal alleen. Pabo studenten onder ons: het is net alsof we onze LIO opnieuw lopen hier! We moeten alles zelf ontwikkelen en zelf (alleen, zonder begeleiding) uitvoeren.

Voor drama hadden we om te beginnen de 5th grade. Dat zijn kinderen van ongeveer 10/11 jaar oud. Ook die les was geweldig. Ik nam voor beide lessen het voortouw, omdat deze kinderen wat ouder zijn en Myrthe meer gewend is met het jongere kind. Dekinderen luisterden weer als hondjes en vonden het erg leuk om te doen. Ze moesten zichzelf introduceren aan de hand van leeftijd, favoriete dier, favoriete vak en favoriete sport. Alle kaartjes (want daar schreven ze die dingen op) plakten we op één groot vel. Ze mochten zelf hun naam erbij schrijven en een leuke titel bedenken: ‘the stars of the 5th grade’ is het geworden. Konden we tenminste ook wat leuks aan de muur hangen, want wat is dat lokaal leeg en saai. We kunnen ons sponsor geld hier zeker goed gebruiken!

Na die twee lessen lunchten we weer prutjes in de dining hall. De kinderen halen uit zichzelf stoelen en een lepel voor ons, zodat we niet op de grond hoeven te zitten en niet met onze handen hoeven te eten. Dat scheelt alweer! Ook proberen we te drinken zoals zij dat doen. Ze hebben bekers, maar gieten het als het waren zo hun keelgat in, zonder de beker aan te raken. Na wat mislukte pogingen ging dat toch ook best aardig.

Vervolgens op naar onze tweede tekenles. We waren netjes aan het wachten op 1st grade. Dat zijn kindjes van een jaar of 6/7. Maar die kwamen niet. Het bleek dat wij daarvoor moesten verhuizen naar het blok ‘pre-primary’. En dat scheen een kwartier door de hitte lopen te zijn! Veel te laat kwamen we daar natuurlijk aan. Niemand die ons dat weer verteld had. Myrthe nam tijdens deze les het voortouw. De leerkrachten en kinderen zijn erg onder de indruk van ons. Dat geven ze ook terug. Ze vinden het geweldig om te zien. De leerkracht van de hogere groepen doet zelfs mee en voert onze opdracht uit, zodat zij ook weer wat leert. Geweldig! De kinderen zeggen steeds als ze weg gaan: “thank you miss, bye miss!” en vragen ons naar wanneer een volgende les is. “You’re drawing is beautiful, Miss”. En na iedere kleine vraag die je stelt, waar je geen antwoord op verwacht komt er keihard: YES MISS uit. Wat een discipline en wat een dankbaarheid.

De laatste les was nog een drama les aan de 6th grade (11/12/13). Ik nam het voortouw weer. De klassen zijn hier immens groot. Ongeveer 40 kinderen die met volle aandacht naar je luisteren. En weer alles in het Engels. Ook deze les verliep weer erg leuk. De poster met hun kaartjes heet “Sparkling students”. Ze liepen weg na ons een hand te hebben gegeven met een ‘thank you teacher, hi miss and by miss’. Uitgeput liepen we terug naar ons huisje. Daar zijn we twee uur lang als een blok in slaap gevallen. Nu gaan we weer ons heerlijke avondmaal maken: een ei met wat noodles. En voorbereiden op morgen. 5 nieuwe klassen, 5 nieuwe lessen! Zo krijgen we de 6 weken hier wel om.

Voor alle skypers onder ons: het is een wonder dat ik dit verhaal op de website kan zetten, want we krijgen skype (uberhaupt internet) opeens niet meer aan de praat op mijn laptop. Alle internetkabels uitgetest. Er zijn ook maar 2 van de 10 vaste pc's die het doen. Hopelijk is dat snel opgelost .... Simkaarten hebben we ook nog niet!