Het bijna ondenkbare wordt hier op verklaarbare wijze toch denkbaar. Al mijn broeken zijn inmiddels veel te groot en ook al mijn T-shirts mochten een maat kleiner. Het is ongelofelijk dat het in Nederland niet haalbaar is om ook maar één kilo af te vallen, terwijl dat in India wel lukt. Verklaarbaar is het (helaas) wel: geen snoepjes, koekjes of andere lekkere dingen tussendoor. Maar ook geen spaghetti, aardappelen, kaas, sausjes en andere calorieën bommetjes. En daarnaast: de campus is niet het kleinste wandelgebied. We lopen ons iedere dag helemaal suf in de warmte! Het is in India nu lente, maar de zomer komt er al heel gauw aan. We houden het nu op een graad of 35, maar dat zal zeker nog oplopen.

Morgen beginnen we aan onze tweede stageweek. We zijn hier inmiddels goed gewend en het ‘huisje' voelt wel als onze eigen plek. Voedsel krijgen/houden we binnen en we hebben afgelopen vrijdag natuurlijk weer flink inkopen gedaan in Bangalore. 12 liter water en 8 rollen wc-papier waren onder andere van groot belang. In Bangalore was het weer even lekker luxe bijkomen. We hebben geluncht bij MC Donalds. Eindelijk weer eens aardappelen! Weliswaar in friet-vorm, maar het was heerlijk. 's Avonds hebben we samen met de groep gegeten. Om 20:00 uur moesten we weer vertrekken, want de wachters hier hadden graag dat we om 21:00 uur terug op de campus waren. Dat mislukte een beetje. We arriveerden pas om 22:00 uur. Het was ontzettend druk in Bangalore en onderweg was er een vrachtwagen gekanteld, waardoor zo ongeveer de hele weg verspert was. Geweldig hoe dat werd aangepakt: het stuk weg werd afgezet met wat dikke stenen en het verkeer moest zich er maar een weg omheen zoeken. We hebben onderweg trouwens wel meer ongelukken zien gebeuren. Een motor die op de grond lag met de bestuurder ernaast. Gelukkig stond die meteen weer op en reed door. Voor ambulances met sirene wordt trouwens wel plek gemaakt, maar erg snel gaat dat niet. In het dorpje Mathagondapalli vonden ze het nodig om het asfalt los te trekken. Auto's, bussen, vrachtwagens en scooters werden geacht gewoon over de losgetrokken brokken asfalt heen te rijden. Rick, als je hier zou zijn zou je ze meteen gaan vertellen dat het anders moest!

Gisteren hebben we bezoek gehad van Bonnie; onze begeleidster vanuit YPO Nederland. Ze kwam samen met haar man even kijken hoe het hier met ons gaat, welke opdrachten we hebben en of we goed genoeg gehuisvest zijn. We hadden samen met haar, Navis (principal), Meru (Terre des Hommes) en Jeya (vice-principal) een gesprekje over ons functioneren. Bonnie stond te kijken van de grootte van onze opdracht en vertelde ons dat we meer voor elkaar krijgen in die 6 weken dan de leerkrachten hier in een heel jaar. Ze zij dat ze ook wel bewondering van de gezichten kon aflezen. Erg goed om eens te horen dat we goed bezig zijn. We hebben samen met Navis, Bonnie en haar man geluncht, lieten ons huisje nog even zien en brachten hen toen weer naar de uitgang. Leuk om even Nederlands bezoek te hebben gehad!

Daarna ben ik naar Meru toegegaan om te vragen of pappa en mamma een nachtje op de campus zouden mogen slapen als ze half maart komen. Meru vond het meteen goed. Super leuk! Als pappa en mamma hier zijn gaan we een paar dagen naar de oostkust (richting Chennai). We bezoeken daar waarschijnlijk de plaatsjes Mamallapuram en Kanchipuram. Pappa kan dan ook laten zien waar hij geslapen heeft. Ik heb er heel erg veel zin in!

Morgen eerst maar eens een nieuwe stageweek starten en weer uitkijken naar vrijdag: Bangalore. Ondanks dat het hier allemaal erg goed gaat en super sjiek is, mis ik Nederland wel heel erg. Ik ben nu al bijna een maand weg van huis en natuurlijk van Rick! Wat dat betreft is het af en toe toch wel even op de tanden bijten. Maar we komen er wel, nog 49 dagen te gaan!