Dit wordt een lange ... bereid je voor!

Vrijdagmorgen, het begin van vijf heerlijke luxe, veilige, vertrouwde dagen. We stonden redelijk vroeg op. Het eten van Navis was Myrthe (weer) niet zo goed bekomen. Toch hebben we de tafel gedekt. Althans, voor zover dat kon met maar 1 mes en twee mokken. En daar kwamen pappa en mamma weer aanlopen. Ze waren er nog steeds en het was geen gekke droom dat ze aan waren gekomen! Na het knäckebröd-met-jam-ontbijt (en dikke vitaminepil) zijn pappa, mamma en ik nog een rondje campus gaan lopen. Myrthe ging nog even terug naar bed. Ik liet ze het girls-hostel zien (waar alle meisjes slapen) en de pre-primary school. Daar zitten de allerkleinsten. En ik wilde ze natuurlijk even laten voelen hoe ver wij iedere dag door de hitte moeten rennen van het art-block naar de pre-primary school! Jammer dat ik door dat stuk lopen op mijn schouders verbrand raakte en pappa en mamma er niks aan over hielden. We zagen de kleintjes dansen en maakten voor de zoveelste keer kennis met kleutertje Deepan. Een klein jongetje met een grote golf wauwelwater. Hij heeft zelfs met pappa, mamma en Hellen geskypt toen ze nog thuis waren! Na die kleuterbelevenis liepen we terug naar Myrthe. Het was zo leuk om daar met hen te lopen. Normaal denk ik op die plek alleen maar aan ze, nu waren ze er zelf bij!

We hadden de koffers inmiddels weer ingepakt, maar voordat we naar Bangalore zouden vertrekken, gingen we nog lunchen met opperbaas Meru (Terre des Hommes). Ook bij hem mochten we thuis eten en had zijn vrouw zelf gekookt. Heel sjiek was dat weer. En leuk om pappa en mamma ook kennis te laten maken met hen. We kregen weer Indiase kost en Indiase praatjes aan de tafel. Na de lekkere lunch vertrokken we naar Bangalore. Het moment samen op de campus was al om. Jeetje wat ging de tijd snel. Gelukkig hoefden we de koffers niet weer helemaal de campus over te slepen, maar kwam de taxi tot voor de deur. En daar gingen we dan. De weerzinwekkende dropjes door, langs de koeien, armoedige huisjes, arme mensen enzovoort. Een cultuurshock van hier tot Nederland! Ik vond het geweldig om met pappa en mamma in die taxi te zitten. Daar keek ik al zoveel weken naar uit, om ze die omgeving te laten zien. En toen was het echt zo! Het was een hete, schuddel-rit, maar toen waren we dan ook eindelijk weer in Bangalore. Op naar ons vertrouwde Ashley inn! Gelukkig weten wij inmiddels de weg in Bangalore en konden we de taxichauffeur de weg wijzen. Het was ook weer heel erg leuk om pappa en mamma dat hotelletje te kunnen laten zien. Daar kwamen wij zeven weken geleden aan en moesten we die opstart maken! We hadden twee prima kamers. Even omkleden en wat internetten om vervolgens de veelbesproken Riksja-rit naar het veelbelovende UB City te maken. Dat was me wat. Het is net een race-spelletje. Pappa en mamma hebben hun hart vastgehouden, maar vonden het tegelijkertijd geweldig. Ook dat kon ik ze weer laten ervaren!

UB City was gelukkig net zo sjiek als ik het steeds omschrijf. We hebben heel lekker gegeten en luxe gezeten. Ik had in onze eerste week nooit durven dromen dat ik daar ooit met pappa en mamma zou zitten! Na het heerlijke eten met het o zo heerlijke toetje zochten we weer een riksja op. Terug naar Ashley. Slapen, en even niet terug naar die campus! Super.

Houden jullie al dat lezen nog vol?

Zaterdag. Ontbijten, rustig aan, relax. Met een riksja vertrokken we naar de Lal Bagh tuinen: de mooiste botanische tuin van Zuid-India. En dat was het zeker! Hele oude, grote bomen, veel mooie bloemen en APEN! Gewoon in het wild. En welke volwassenen houdt nou niet van tuinen en bomen enzo. Dus dat was een goeie. Myrthe en ik gaan er misschien nog een keer terug om lekker te slapen onder een boom.

Na die tuinen zijn we met een riksja (ja ja, het hield niet op hoor. Zelfs pappa en mamma begonnen het leuk te vinden!) richting hotel terug gegaan. Onderweg nog even gegeten bij onze subway. Eenmaal in het hotel hebben we de spullen gepakt en zijn we de taxi ingestapt. Die gooide onze koffers op het dak van zijn auto. Prima, maar hij wilde ze niet vastbinden! Wij stonden er op dat die dingen vast zouden worden gemaakt, anders zouden ze gegarandeerd op de weg hebben gelegen. Uiteindelijk heeft hij ze toch allemaal in de taxi weten te stopen.

Op naar het vliegveld, op naar Chennai! Heel gek trouwens om naar het vliegveld te gaan. We zouden nog lang niet naar huis vliegen. En pappa en mamma waren erbij. Hele dubbele gevoelens. En we zijn me toch met een mini apparaat naar Chennai gevlogen! We hoefden nog net niet onze eigen arm uit het raam te steken om de propeller draaiende te houden. Maar we waren gelukkig binnen een uur in Chennai. Daar overviel ons de vochtige, hete lucht. Onze kleren plakten meteen vast aan ons lijf. Heel vies en anders dan in Bangalore! Maar gelukkig had pappa een hele luxe airco taxi geregeld en vertrokken we snel richting resort. Want dat zou me wat beloven ...

Nu komt het meest luxe deel van onze hele reis in India. We reden met onze koele taxi een oprijlaan op. Volledig uitgeput van zo'n lange dag liepen we naar een mooie marmeren receptieruimte. Voordat we die binnenliepen kregen we allemaal een ketting van super mooie schelpjes omgehangen. Met daarbij een handdoekje voor je handen. De gele rozenblaadjes kwamen er uit gevallen. We mochten even in een koele ruimte gaan zitten, waar we een ananassapje kregen. De VIP's waren gearriveerd!

Toen liepen we tussen de palmbomen naar onze cottages. Myrthe en ik waren sprakeloos toen de deur van onze cottage openging. Een bed van ik weet niet hoe breed met een loper erboven, een tv van ik weet niet hoe groot, een temperatuur van ik weet niet hoe koud, een badkamer met een ligbad en zelfs een stortdouche buiten! Oh my god, waar waren we nu weer terecht gekomen?! Wat een uitersten! Pappa en mamma (en zelfs het begeleidende personeel) vonden het heel leuk om onze reacties te zien. We hebben ons nog even heerlijk gedoucht (wauw, er kwam om 12 uur nog water uit de kraan!) met de lekkerst ruikende hotel-douchegel ooit en zijn toen als roosjes op heerlijke zachte bedden in slaap gevallen. (Nadat we nog even fear-factor hadden gekeken op tv!) Zeker 1,5 meter bed tussen ons in, haha! Wat voelde ik me schoon.

Zondag. We zouden vanuit onze cottage de zee moeten kunnen zien. Het hotel ligt namelijk zo ongeveer op het strand. Het eerste wat ik dus deed toen ik wakker werd, was die deur open! En ja hoor!! 100 meter voor me lag het strand! Ik werd wel verblind door het felle ligt, want we sliepen natuurlijk wel in een bijna volledig verduisterde ruimte. Ik wist even niet meer waar ik was. Wat een luxe.

Snel onder die buitendouche. Wauw, wat een stevige en warme waterstraal! Ik stond gewoon buiten onder de palmbomen te douchen. Toen ging de bel. Pappa en mamma waren al klaar. Ontbijten!

Nee he, is dat eten allemaal echt? Muffins, donuts, ladingen fruit, spek, ei, wafels, smoothies, brood enzovoort. Volledig volgevreten (het was net een eerste maaltijd na zeven weken expeditie Robinson) liepen we terug naar de cottage. Die bikini's aan!! En natuurlijk heel goed insmeren. Nouja, laat die rug maar, want daarmee ga ik toch niet in de zon... Slim he, want dan verbrand je dus toch wel op je rug. Maar het was even veel te geweldig om snel naar buiten te gaan. In onze korte broek. Wat een grap! Eindelijk een korte broek aan in India. We liepen naar het zwembad. Daar kwam meteen een Henkie aangerend om handdoeken op onze bedjes te leggen. Maar wij gingen natuurlijk zo snel mogelijk dat zwembad in. God wat heerlijk, iedere cel aan mijn lijf had water om zich heen! Zwemmen in die hitte! We waren echt in de hemel aangekomen. Het water was lauw, niet gek in die hitte. Maar het was wel prima zo! Daarna lekker zonnen. Al die Henkies mogen van hun baas natuurlijk niet kijken naar meisjes in bikini, maar dat doen ze stiekem toch wel. Maar dat maakte even niet uit. 's Middags kregen we natuurlijk weer een beetje honger. Waar zullen we eten? Goh, laten we dat anders aan de bar IN HET ZWEMBAD doen! Sandwiches met frieten. JAMMIE! En met mijn niet ingesmeerde rug in de zon. Niet zo jammie. Dat heb ik gevoeld 's avonds!

Na het eten nog even opdrogen (want ja, je bent kletsnat na dat eten in het zwembad) en douchen onder onze stortdouche. Wat een schoonheden werden we opeens. Althans, zo voelden we ons! Helaas waren we na vijf minuten in de buitenlucht weer volledig bezweet.

Op naar Mamallapuram!

Daarover gaat mijn volgende verhaal. De stroom is uitgevallen en mijn batterij is bijna leeg. Noodgedwongen onderbreking van dit verhaal!