Dinsdag. Onze laatste nacht was voorbij. Jeetje, we zouden die avond al terugvliegen naar Bangalore! Maar daar dachten we 's morgens nog even niet aan, want we hadden nog een superluxe dag voor de boeg! Natuurlijk weer heerlijk ontbijten. De laatste keer lekker veel muffins en fruit achter die kiezen! Na het ontbijt hebben we op het strand gelegen. Nog even genieten van het mooie uitzicht en de rust. Na een paar uurtjes strand/zee hebben we nog een uurtje of twee aan het zwembad gelegen. Er was niemand daar, dus we hadden een privézwembad! Om kwart over 3 brak het moment van de waarheid aan. Myrthe en ik zouden naar de Shiva gaan waar we een echte Indiase gezichtsbehandeling kregen. We liepen een koele, overheerlijke ruikende ruimte binnen waar we een heel lekker heet drankje kregen. God weet wat daar in zat, maar het was super. We moesten een formulier invullen met de vraag of we misschien gekke ziektes hadden. Daarna mochten we naar de kleedruimte waar we allebei een hele mooie badjas met slippertjes kregen. Het rook daar overal zo lekker! Eenmaal omgekleed werden we ieder naar een eigen huisje gebracht. Ook daar rook het super lekker. Het was heel klein en verduisterd, met in het midden een bedje met bloemetjes erop. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt, dus dat was erg speciaal. Ik weet niet hoeveel crèmes ik op mijn gezicht heb gehad en hoeveel botten er gekraakt zijn, maar het was super! Mijn huid is gescrubd met een of ander apparaat dat werkt als een oral-b tandenborstel. Ik heb de helft van de tijd liggen lachen, omdat het allemaal zo kietelde. Maar wat realiseerde ik me daar wat een geweldige dagen ik had gehad met pappa en mamma. Wat een verassing, dat resort. En het was zo fijn dat ze er even waren geweest! Ik begon langzaam een beetje op te kijken tegen het moment dat we weer afscheid moesten nemen op het vliegveld. Na een uur op dat zachte bedje kon ik gaan douchen. Met overheerlijke shampoo en douchegel! Ik rook het twee dagen later nog. En ... we hadden een weegschaal. Het moment van de waarheid. 7 KILO afgevallen! On-ge-lofelijk.

Helemaal schoon (na zeven weken eindelijk weer eens ècht schoon) gingen we voor de laatste keer eten in het restaurant van het resort. Een Farm House Burger. Lekker! En na dat laatste avondmaal was het weer zo ver voor de koele taxi. Binnen een uur waren we op het vliegveld van Chennai.

Toen ging het allemaal heel snel. De taxichauffeur mocht niet wachten op de plek waar hij ons uit liet, dus pappa en mamma moesten gauw mee rennen naar de hoofdingang. Daar hebben we heel snel afscheid genomen en toen waren we weer alleen. Heel gek was dat. Opeens twee minder. Toen stonden we er weer alleen voor. Nee, erg leuk was dat niet. Maar we hadden nog maar anderhalve week campus en twee weken ‘vakantie' in het vooruitzicht.

Na al die luxe wisten we natuurlijk wel dat we weer terug moesten naar heel wat minder luxe. Een beetje jammer was het dat dat al begon toen we eenmaal op het vliegveld waren. Wat een smerigheid. Net een treinstation, maar dan wel een vies, heet station. Gelukkig rook ik mijn net gewassen haren nog. Maar binnen een half uur was ik weer volledig bezweet van de hitte. De vlucht terug was ook niet zo fijn. Heel wat dalen, stijgen, rondjes draaien. Laat staan de veel te hard rijdende, airco-loze taxi terug naar de campus. De chauffeur wist niet eens de weg! Gelukkig konden wij hem die zelfs in het pikkedonker wijzen. Ongelofelijk hoe goed we de weg hier al kennen. De enige herkenningspunten die we hadden waren wat bomen en vlaggetjes, meer is hier langs de weg niet. Op de campus aangekomen werd het ‘back-to-reality' ding nog duidelijker. De stroom was al uitgevallen, dus we moesten met onze koffers de weg maar zien te vinden. In de hoop dat we met het licht van onze telefoons de slangen zouden zien. Eenmaal binnen was het snikheet. We hebben onze koffers maar neergezet en met de telefoons een weg naar onze bedden gezocht. We waren weer terug hoor. Snel die ogen dicht en dromen over waar we eigenlijk vandaan kwamen!