Ja, het is echt zo. Het staat zelfs zwart op wit. Van 40 graden terug naar 5. Van continue geluid terug naar doodse stilte. Van armoede terug naar rijkdom. Van chaos terug naar structuur. Acht en een halve kilo lichter ... Maar vooral terug van 'Go with the flow' naar 'Ren je rot'!

De terugreis is heel goed gegaan. Geen problemen onderweg en veel geslapen. Het was ontzettend gek om voor de derde keer het vliegveld van Bangalore te bezoeken, met dit keer als reden 'terug naar huis'. Nog gekker was het, dat het moment waar ik zo lang naar had uitgekeken opeens heel erg dichtbij kwam. Ik zou over een paar uur echt door dat poortje lopen en iedereen weer zien! Ik wist wel dat dat er allemaal aan zat te komen, maar ik besefte het helemaal niet. Ik kon mezelf niet terugdenken in Nederland (en nog steeds niet). Het zenuwachtige gevoel begon dus ook pas op te komen toen we van Frankfurt terugvlogen naar Brussel. Met mijn mooie slippertjes en roze broek door de douane. Hallo ijskoude voeten!

Een hele week lang ben ik al bezig met eenrealisatieproces. Ik ben weer hier! Foto's laten zien, familie op bezoek, met Rick het oude vertrouwde Vrijthof weer bezocht endaten met Anoek en Sem in een lekker krak Maastrichts studentenhuis. Maar het lukt nog steeds niet. Ik loop nog steeds maar half op Nederlandse bodem rond!De enige realisatiemomenten komen boven drijvenop Hogeschool Zuyd. Een ontzettende pittige (maar interessante) minor, stage lopen en het slotassessment voorbereiden. Nog tien weken PABO en dan heb ik dat papiertje in mijn handen!

Het laatste verhaal op dit blog, maar zeker niet het laatste verhaal over India.

Incredible India, een land dat iedereenzou moeten kunnen ervaren!